هوادار سیب زمینی نیست!

دایه های مهربان تر از مادر تراکتور؛

هوادار سیب زمینی نیست!دایه های مهربان تر از مادر تراکتور؛

هوادار سیب زمینی نیست!

 

آنچه که باید به آن توجه کرد این نکته مهم است که تراکتور در ابتدای فصل با همین بازیکنان بسته شد. شرایط بازیکنان و تغییرات انجام گرفته در تیم برای همه آشکار بود. هر سرمربی که با تیم قرار داد امضا می کرد شرایط تیم را به خوبی می دانست و زیر بار مسئولیت می رفت.

گروه ورزشی زیتون_ تراکتورسازی بعد از صعود مجدد به لیگ برتر شور و هیجان دیگری به لیگ برتر بخشید. سرخپوشان تبریزی از همان ابتدا خود را به عنوان یک تیم مدعی در لیگ برتر مطرح کردند. تیمی که موفقیت ها و آوازه اش را بی شک مدیون هواداران پر شمار و پر شور خود است. با حضور تراکتور در لیگ برتر قطب جدیدی در فوتبال ایران ظهور کرد و فوتبال دو قطبی ایران را سه قطبی کرد.

 

بدیهی است که در این شرایط، باشند کسانی که بخواهند سوء استفاده هایی از این شورو هیجان هواداران تراکتورسازی بکنند. تراکتورسازی تیمی است که ستون و اساس آن را هواداران شکل می دهند. 

 

شرایط این روزهای تراکتورسازی چندان مناسب نیست، تراکتورسازی در جایگاهی از جدول رده بندی قرار گرفته است که به هیچ وجه زیبنده آن نیست. رده یازدهم برای تیمی که در ابتدای فصل مدعی اصلی و شماره یک قهرمانی بود نمی تواند زیاد مناسب باشد.

 

تراکتورسازی نسبت به فصل گذشته تغییرات زیادی را در تیم خود دید که انتقادات اساسی بر این موضوع وارد است که بحث آن در این مجال نمی گنجد و نیاز بحث جداگانه ای هست. اما باید به این نکته توجه کرد که شرایط تراکتور و دیگر تیم های لیگ برتری همیشه همین گونه بوده است. در ابتدای فصل گذشته هم پس از جدایی انصاری فرد و کریمی و نصرتی که مهره های اصلی تیم در لیگ سیزدهم بودند همین انتقادات به کادر مدیریتی آن زمان تیم شد. علاوه بر این بعضی از تغییرات در تراکتورسازی این فصل غیر قابل اجتناب بود. جدایی ادینیو و تیموریان به خاطر بحث مالی بود. مبلغ قرار داد این بازیکنان در تیم های قطری چندین برابر گران قیمت ترین بازیکن لیگ برتر ایران است. مبلغی هیچ تیمی در ایران نه توان و نه مجوز پرداخت آن را دارد. جدایی احمدزاده دیگر بازیکن موفق فصل گذشته تراکتور هم به خاطر قرار داد این بازیکن با پرسپولیس و اسرار مسئولین این تیم تهرانی برای بازگش بازیکنشان به تیم خود بود که طبق قانون کاری از دستان هیچ کس بر نمی آمد. تنها در میان جدا شدگان از تراکتورسازی کیانی و کامدار بود که به نظر کادر فنی و و کادر مدیریتی می توانست تصمیم دیگری در مورد این بازیکنان بگیرد.

 

آنچه که باید به آن توجه کرد این نکته مهم است که تراکتور در ابتدای فصل با همین بازیکنان بسته شد. شرایط بازیکنان و تغییرات انجام گرفته در تیم برای همه آشکار بود. هر سرمربی که با تیم قرار داد امضا می کرد شرایط تیم را به خوبی می دانست. این سرمربی، قرار بود با همین بازیکنان و داشته ها فصل را به پیش ببرد. دکتری که عمل جراحی را شروع می کند از حال و روز مریض خود با خبر است. پس اگر مربی قرار دادی امضا کرد باید مسئولیت آن را بر عهده بگیرد. فرار رو به جلو و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت نمی تواند برای هیچکس قابل قبول باشد.

 

برای هیچکس پوشیده نیست که تونی مربی با سابقه و کارنامه داری است اما باید توجه داشت که در فوتبال امروز، مربی مسئول نتیجه نگرفت تیم است. تیمی که نتیجه نمی گیرد مربی مسئول آن است حتی اگر او مربی بزرگی به نام مورینیو و یا یورگن کلوپ باشد.

 

تراکتورسازی تیمی است که بعضی از هوادارانش با این تیم زندگی می کنند و با بردهای تیم شاد و با شکستهای تیم غمگین می شوند. هزینه کردن از سوی هواداران و سنگر گرفتن پشت آنها نمی تواند حرکت درستی باشد. این توهین به شعور هوادارن متعصب تراکتور سازی است که برای فرد خاص خط قرمزی کشیده شود و انتقاد از او را موجب تشنج در تیم جلوه داد. بعضی رسانه هایی که می خواهند با موج سواری خود  را دوست دار و دلسوز  تراکتور جلوه دهند. رسانه هایی که سعی دارند از سوی هوادار تراکتورسازی سخن بگویند و قصد و غرض شخصی را در این امر دخیل می کنند . بی شک هواداران تراکتور مسائل و مشکلات تیم را بهتر از هر تحلیلگری می دانند.

 

آنچه که در این سالها هواداران تراکتور سازی به آن رسیده اند این نکته اساسی است، در تراکتورسازی هیچ فردی بزگتر از تیم نیست. خواهد این فرد تونی و عباسی باشد و یا خطیبی و تک تک بازیکنان. تنها موفقیت و پیروزی تراکتورسازی است که باید مد نظر باشد.